Monday, August 13, 2007

luahan rasa

selama ni aku simpan je apa sekalipun yg telah org cakap tentang aku...pada aku selagi org tegur itu maknanya org sayangkan kita....kalau org dah biar maknanya org dah tak nak pedulikan kita lagi.....itulah pesan mak aku.....in case kalau ada masalah aku akan call mak bapak aku kat kg..walaupun tiada jln penyelesaian yg dapat sekurang -kurangnya ada nasihat yg diberikan untuk aku lebih tabah menghadapi hari esok yg lebih mencabar....mak ngan abah aku selalu cakap..."along sabar ye....setiap yg jadi tu tuhan tu dah tau baik buruknya...kita sbgai hamba terima je.....yg paling penting sabar" lebih kurang mcm tu lah mak ngan abah aku selalu cakap...org tua2 pernah kata setiap kata nasihat yg keluar dari mulut mak ayah kita adalah satu doa untuk kita...aku rasa sebab tu lah aku masih mampu berhadapan dgn situasi skrg....

untuk mulakan hidup memang susah....aku tak tau nak minta tolong kat siapa lagi.....mujurlah ada mak abah yg paham anak dan menantu dia mcm mana....terima kasih mak ngan abah....selain mak abah aku ada kawan2 yg selalu memberi semangat untuk aku terus bekerja walaupum mcm2 yg ada....masa aku mula masuk keje dulu dalam pasukan pancaragam dbkl...
aku tak lah sepandai mana pun...memnag kene bnyk berusaha...tapi pada masa tu tak ada siapa pun yg nak tolong....aku jadi lemah semangat ..aku selalu tak datang kerja..mc...ambik cuti segera.....asalkan aku tak masuk kelas untuk praktikal ....kelas teori pun sama gak...aku selalu diketawakan....bila time aku je ada lah bunyi yg mcm keluar kononya untuk mengejek aku....aku masih sabar lagi....tapi yg peliknya aku ni walaupun dah bermcm2 kawan aku mengejek aku aku tetap tolong dia org bila diaorg perlukan pertolongan...aku jadi tak sampai hati kalau tak tolong...aku pun hairan kenapa lah aku ni terlalu lembut hati sesangat-sangatnya...

kecoh kat opis nama aku paling top mc bnyk la..cuti segera la ..selalu pegi klinik la ...mcm lagi...lagilah kwn2 aku menjauhkan diri dari aku..bila aku cakap je semua buat tak tahu je..tapi aku ingat apa yg mak aku pesan..sabar......sabar....sampai satu masa ada hamba Allah sorang ni dah tak tahan nak dengar mcm org citer pasala aku...dia panggil aku dan marah aku....berubahlah ..jgn jadi mcm ni....tunjukkan kat org yg kau bukan nya mcm ni...kau rajin keje ..ubah sikap tu....aku balik rumah aku pun pikir balik apa yg dikata nya pada aku...dia pernah cakap kalau diorg tak nak kawan dgn kau biarkan diaorg ....kau kawan dgn aku...mulai pada hari tu aku pun buat apa yg disuruh aku nak ada perubahan pada diri aku...bila aku pikir tindakan aku tu bodoh sebenarnya....aku dah merosakkan reputasi keje aku sendiri...

aku berusaha sendiri...aku buat latihan dirumah...aku minta izin pegawai..untuk membawa balik alatan..kalau nak beli sendiri instument tu aku tak mampu lagi buat masa tu...satu btg clarinet tu berharga RM2000 ke atas...aku cakap ngan pegawai aku "kalau cik tak bagi saya pinjam saya nak ambik juga sbb saya nak buat latihan,nanti kalau saya tak pandai cik juga yg susah.."pegawai aku pun izinkan aku bawa balik clarinet....hari2 aku berlatih tiup scale.....aku buat latihan 4 jam satu hari tanpa henti...selagi tak boleh aku buat lagi....aku buat latihan dalam seminggu sahaja...aku ingatkan tak ada org yg perasan tentang perubahan aku...aku tak bagi tahu siapa pun yg aku bawa balik clarinet tu....satu hari ada sorang ni pangkat kopral..dia dah bersara...nama kopral tu zulkifli bin pandak kpl4023...dia dtg tegur aku ....dia bg tahu aku dah boleh tiup ..dia tanya aku ada clarinet sendiri ka?.....aku cakap tak ....dia pesan pada aku teruskan lagi cara yg sama kalau tak tahu lagu tak apa janji tau dimana kedudukkan not lagu ...barulah boleh tiup lagu....aku pun ikut cakap dia....mulai hari tu aku dah tak rasa rendah diri lagi...aku seronok masuk kelas..kpl zul pun bnyk ajar aku...walaupun aku tahu tiup lagu ke scale ke masih ada yg berbunyi lagi....masih nak menghina aku lagi...aku biarkan ...walau hina aku pun tak berkudis pun badan aku.....dari hari ke hari aku belajar sampai boleh...ada org tak puas hati....dia cakap kalau nak naik jgn la sorang2 tunggu la kawan2 yg lain...seingat aku..masa aku jatuh dulu tak ada sapa pun bantu aku....lagi ketawakan aku pun ramai......yg bnyk bagi semangat kat aku pun bukan dari section aku sendiri..tapi dari bag pipe.....sjn zainon .june.dan sal.....diaorg ni lah bnyk tolong aku masa aku jatuh dulu diaorg ni lah bangun kan aku sedarkan aku....

aku dah tak peduli lagi...aku terus pandang kedepan...tak menoleh kebelakang lagi...keyakinan aku semakin bertambah..aku dah pedulikan apa org nak katakan tentang aku lagi..yg aku tahu hari2 aku pegi keje buat keje aku...dan happy every single day....bak kata puteri muda hanya sekali...so kita enjoy..............terima kasih ini kutujukan buat ......
SARJAN 3670 ZAINON ABD MALEK
KPL 4023 ZULKIFLI BIN PANDAK
AW 4862 JUNAIDAH ABD KADIR
AW 4846 SALVIAH GHAZALI

No comments: